Czy istnieje związek pomiędzy wykształconymi w dzieciństwie stylami przywiązania a relacjami w dorosłym życiu?

Takie pytania padają ze strony naszych Klientów. Zastanawiają się oni,  jak wczesne lata życia wpłynęły na to kim są teraz. Czy jeśli nie są zadowoleni z obecnego stanu, to mogą coś z tym zrobić? Czy winę za niekorzystną sytuację życiową mogą zrzucić na swoich rodziców?

Niestety odpowiedź na  to pytanie,  nie jest prosta. Na pewno, wczesne lata dzieciństwa i postawy rodziców, odciskają na nas swoje piętno, ale przychodzi taki moment, w życiu każdego człowieka, kiedy powinien wsiąść odpowiedzialność za swoje postępowanie.

Moment, w którym  uświadomimy sobie, że odpowiedzialność za nasze życie jest w naszych rękach, może stać się źródłem lęku. Jednak, aby móc zacząć pracę nad sobą i swoim sposobem przywiązania się w dorosłym życiu, musimy wiedzieć, czym w obszarze relacji zostaliśmy obdarowani w dzieciństwie.

Psychologowie wyróżniają trzy podstawowe style przywiązania z obiektem. W dzieciństwie obiektem tym są najczęściej rodzice, a w  dorosłym życiu  partner i przyjaciele. Od prezentowanego przez nas stylu przywiązania zależą nasze dorosłe relacje z innymi ludźmi.  Te trzy style przywiązania to:

1. BEZPIECZNY STYL PRZYWIĄZANIA – cechuje się poczuciem bezpieczeństwa i zaufaniem do obiektu przywiązania  jako dostępnego i wrażliwego. Osoby bezpiecznie przywiązane do swoich partnerów czerpią satysfakcję z wzajemnej bliskości i akceptują zachowania partnera prowadzące do bliskości.
2. LĘKOWO-AMBIWALENTNY STYL PRZYWIĄZANIA – jest efektem braku pewności co do dostępności obiektu przywiązania , co rodzi niepokój i zmniejsza poczucie bezpieczeństwa w relacji.
3. UNIKOWY STYL PRZYWIĄZANIA – powstaje w sytuacji, gdy mimo silnej potrzeby kontaktu z obiektem przywiązania w dzieciństwie, zwłaszcza w sytuacji zagrożenia, obiekt nie jest dostępny.  W wyniku braku kontaktu uruchamiają się mechanizmy obronne, co może prowadzić do unikania bliskiego kontaktu z obiektem przywiązania

Aby móc budować satysfakcjonujące związki z innymi, musimy być świadomi, jaki styl przywiązania reprezentujemy.

Dobra wiadomość jest taka, że pomimo ukształtowanego w dzieciństwie stylu przywiązania, jako dorośli, możemy pracować nad sobą i wypracować nowy styl wiązania się z innymi ludźmi.

Niestety często bywa  tak, że sami nie możemy  poradzić sobie ze zmianą. Warto wtedy zastanowić się nad konsultacją ze specjalistą w tej dziedzinie. Trafiając do psychologa, psychoterapeuty  z pewnością znajdziemy odpowiedź,  na wiele nurtujących nas pytań.

W trudnych chwilach służymy pomocą.